genellenebilir bir durum değil ama benim çevremde red alan yok fakat genelde çok kısa süreli (1 hafta, 20 gün gibi ve tek girişli) onaylandığını duyuyorum, bahsettiğim kişiler 35 üstü işinde gücünde düzgün insanlar.

benimki onaylandı. yeni oldu sayılır. italya.
çevremde de red yiyen yok ama bilmiyorum bazen belli olmuyor.

Italya’dan 3 hafta icinde 2 aylik vize aldim. Daha uzun sureli beklerdim ama en azindan red yememek sevindirdi

Eh, gemiler cover, evet.

Severim. Nostalji yapmak istediğimde bazen dinlerim bile.

Ben de nostalji olsun diye açıyorum arada, ergence bulmuyorum.

En sevdiklerim kupa kızı sinek valesi, renkli rüyalar oteli

severim ama sanirim renkli ruyalar oteli albumunden sonra takip etmeyi biraktim. bazen kendime teoman gunu yapiyorum eski albumlerini shuffle olarak dinliyorum. cok iyi geliyor. surpriz ve kiskanclik sarkilari favorilerim secemem sanirim. ama sevdigim cok sarkisi var, ergence buluyorum diyemem ama ergenligime ait buluyorum diyelim :)

lisedeyken severdim. ergence buluyorum evet

hiç ısınamadım bu adama ama istanbul'da sonbahar şarkısı bence bir şaheser.

Severim dinlerim
Çokça sevdiğim şarkısı var
Mavi bunlardan birisi

teoman hayranı değilim fakat türkiyede bir müzik figürü olmasına saygı duyuyorum

kittie ye cevap gibi olmasın fakat teoman şarkı sözlerini kişide karşılık bulması için belirli bir hayat deneyimine sahip olması gerektiğini düşünüyorum, yaş olarak 30 lardan sonra anlam kazanan sözleri hisleri var şarkıların

İstanbul'da Sonbahar, Papatya akustik. Ergence olduğunu düşünmüyorum.

Ergence bulmam, çok bayıldığım birisi değildir ama bu ne onu ne de beni daha iyi/kötü yapmaz. Zevk meselesi

ergen buluyorum ama sesini begeniyorum. dinlemek hayatta aklima gelmez ama konserine gitsem eglenirim diye dusunuyoru

Hiç de ergence değil. 5 yaşımda tvde görüp çok beğenmiştim, hatırlıyorum. Anneme de bu adam çok ünlü demişim, annem dalga geçmiş benle ama hala dinliyorum. Yaş 32 :)

Teoman'ı sevmem. Açıp dinlemem. Çoban Yıldızı şarkısını seviyorum biraz. Sevmesem de Türkiye'nin bir rengi olarak görüyorum.

Özellikle bayıldığım bir şarkıcı değil ama sevdiğim şarkıları var. Rapsodi istanbul, kupa kızı, papatya en sevdiğim şarkıları.

şebnem ferahlı yıllarda teoman'ı da cok severdim. şimdi ikisini de dinlemez oldum. yalnız ara ara "kıskançlık" şarkısını açarım, seviyorum onu.

Teoman'i kendimi bildim bileli cok severim. en cok sevdigim sarkisina kesinlikle karar veremem. sevmedigim sarkilari da yok degil ama cidden birkac tane.

ben ergence bulmuyorum ama isterse ergence olsun. adam muazzam sarkilar yaziyor, cok da guzel soyluyor.

Teoman bizim neslin basina gelmis en guzel seylerden biri. on yillar sonra bile hala adindan soz ettiriyor olacak.

Sevmem, beelki 1 sarki ama o da 8 yilda bir

ben çok severim her şarkısını defalarca dinlemişimdir dönüp dönüp, ezberimde yarısından çoğu. kırmızı kapaklı teo albümü var oradaki şarkılar favorim. ama özellikle şunları çok seviyorum:
saat 03.00, senden önce senden sonra, üç beş kişi, gönülçelen.

Severim dinlerim, gönülçelene özelce gönlüm çelmişti vaktiyle. Güzel şarkıları var, güzel söylediği şarkılar da…

Ama evet bazı şarkılarındaki cümleler ergence, +18 kasmaya çalışmasa çok daha iyi olacak…

Emre, cenkerdem, Baybars, Kaan, yiğit. Huray. Harun. Hamza. Tarkan.

Bu arada İlker ismi güzel. Onu bir kere daha düşünün derim.

Tuğkan, batuhan, göktuğ, emre+1, talha, sarp, dağhan, timur, eray, mert, burak, hamza, furkan

Kıvanç

Düşünüp kararsız kaldığınız isimlere bakarak, eğer illa bunlardan biri olacak demiyorsanız tolga diyorum.

erkek bebe isimlerinden en çok Eray ismini severim .yazılanlar arasında yoktu fikir olsun istedim.

izmir'de ilkokulda bir arkadaşımın adı Albatros çok ilginç geliyordu bize ve aşırı havalı zeki bir çocuktu. Cihangir de böyle .

yakın zamanda arkadaşlarımın çocukları oldu mesela Alaz ve Asım isimli bebeklerimiz var etrafta .Çok yaygın olmayan isimler bence güzel oluyor.

Yekta, Sina, Hakan, Selçuk, Zafer

Oğlum olmadı, olsaydı bunlardan biri olurdu.

saydıklarınızın arasından cenk çok güzel. hatta cenker ismi ondan da güzel bence.

Aras ve uygar güzel

tolga, tuna

Kemal

oğlumun adı ege tuna. bunun dışında emir, doruk, çınar, kuzey, atlas isimleri de bence çook güzel.

bunlara yakın cem var. popüler isimlerden kaan, kerem, alp var benzer. yağız geldi aklıma bir de.

Ay bir şey daha diyeceğim. Erkek ismi bulmak çok zor bir süreç. Biz en sonunda 2 isim koyduk -ki asla koymam diyordum. Allah aşkına 2 isim koymayın.

Can, Uzay, Yiğit sevdiğim isimlerden

geçen hafta bebeği olan arkadaşım uzay koydu. barbaros, yağmur, bulut, toprak.

Yağız

Soy isme de uyumuna göre Cenk, Uygar, İlker seçilebilir, güzel bence gayet.

gök'lü isim koymayın dalga geçiliyor +1.

ne kadar ilker tanıdığım varsa hepsi değişik insanlardı sevmem.

ne kadar egemen tanıdıysam hepsi şahsına münhasır iyi çoçuklardı. egemen ismini severim.

pamir çok güzel ama çocuklara isimlerini sorduğumda pamir diyor yarısı.

seçtiklerinizden bence: cenk, uygar, egemen.

önerilerim: timur, onur, uğur, erdem, mete, kerem, ata, attila.

farklı öneriler: tibet, timuçin, teoman, nejat.

Kerem <3

Cevaplar için herkese teşekkürler. Cenk,Erdem ve Levent e kadar düşürdük gibi.
Hala önerilere açığız. Az da olsa vakit var.

Cenk müthiş isim, oyum Cenk'e.

Pazartesi sabah oğlumuz doğdu ve ismi Mert oldu. Gerçekten de yüzünü görünce annesiyle birbirimize bakıp tam bir Mert dedik ikimiz de :)
Çok teşekkürler herkese selamlar.

tebrik ederim, allah analı babalı büyütsün. ismi de çok güzel.

müzik grubu olanı çok eskiden dinlerdim :). bitki olanı genellikle zehirli diye bilinir. iyi bir şey değil herhalde.

tabi şeylerin ya da kelimelerin kişilerde özel anlamları vardır belli de olmaz.

kötü geldi kulağıma. zakkum iyi şeyler çağrıştırmıyor pek :/ sanırım toksik birinden bahsediyor gibi geldi bana.

+1 anon1m çok kişisel bir şey de olabilir.

anlamini sizin gibi bilmiyorsa "aa ne guzel cicek ekleyeyim ben bunu" diye de dusunmus olabilir.

Zakkum tadi cok aci felaket kotu bir bitkidir. Zikkimin kokunu ye lafi da buradan gelir, felaket kotudur. Arkadasin ne anlamada kullandi bilmem ama insanlar genelde samimi oldugu sevdiği insanları lakapla kaydeder. Samimiyetin olmayani ismiyle kaydedersin.

Zakkum a cehennem çiçeği derler sembolik olarak, yaprakları da zehirlidir

Zakkumu'un böylesi zehirli bir çiçek olduğunu bilmiyordum...
Bir şey hissettirmez diye yazacaktım; arkadaşların cevaplarını okuduktan sonra kötü hissettirir diye yazmaya karar verdim. Demek ki beni, katlanması zor birisi olarak görüyor şeklinde düşünürdüm.

la puerta güzeldi. ben de daha dün gittim :)

La puerta ve Varuna Gezgin alkollü cafe/bar anlamında söylediğiniz kriterleri karşılıyor.

Tyna ve Ot da aynı şekilde.

varuna tek geçerim

bağırsak sağlığın ne durumda probiyotik kullanman gerekebilir belki.

Bu sorunun cevabı tektir ve evrenseldir bro giren enerji çıkan enerjiden az olacak, bu şekilde kilo verirsin. Bunun tek yolu bu. Eğer hormonal bi hastalığın yoksa bunun olmaması için bir neden yok; yani günde 2000 kalori alıp 2200 kalori harcarsan otomatik olarak kilo verirsin, bunu yaptığın halde kilo veremiyorsan bunun tek nedeni bunu yaptığını düşünmedir, gerçekte harcadığından fazla kalori alıyorsundur.

Bikaç ufak ekleme yapayım. Eğer kilo vermek istiyorsan ama kalori takibi yapmıyorsan çok net söyleyeyim kilo veremezsin, zira miktar algısı-enerji gerçeği kafada çok oluşmuyor. Misal bi tatlı kaşığı tereyağı 200 kalori yapar ne bileyim bir avuç yerfıstığı 600 kalori yapar, spor yapmayan evden işe işten eve bir erkeğin günlük kalori ihtiyacı 2000 kalori ortalama, düşün artık şu ikisini yediğinde günlük ihtiyacının yarısını kullanmış oluyorsun, bunların takibini yapmak bu anlamda önemli.

bilimselliğini tamamen bir kenara bırakarak denediğim ve sonuç da aldığım bir yöntemi söyleyeyim.

kardiyo yapmadan önce karın bölgemi çalıştırırdım. kendi mantığıma göre peşine yaptığım koşuda vücudun en sıcak bölgesi karın bölgesi olduğu için ilk yağ yakımı oradan başlardı. 2-3 ay bunu yaptım ve karnım erimeye başladı. sonra saldım yine sporu filan tabi :)

dediğim gibi hiçbir bilimsel karşılığı yok yazdıklarımın. kendi hislerim bu şekildeydi. ama belki de mantıklıdır :)

Kilonuz ideal olsa da göbek olabilir. Yapacağınız şey basit karbonhidratları hayatınızdan çıkarmak: Ekmek, şeker, pasta, aburcubur, poğaça vs.

Kalori açığı vermeseniz de kalori fazlanız kesinlikle olmasın. Akşam 19:00'dan sonra tek lokma bile yemeyin.

Sabahları yarım saat yürüyün, hangi saatte isterseniz Lily Sabri'nin 5 dakikalık karın hareketleri var her gün onu yapın. 2 hafta boyunca bunu uyguladığınız halde hiç incelmediyseniz metabolik bir probleminiz var demektir. Bir dahiliyeciye görünün.

küçük tabak ve yavaş yemek önemli.

benim cevabım diğerlerine göre biraz kişisel olacak belki ama kendimi bildiğimden beri 0 spor yapmama rağmen göbeğim düz. çünkü daha rahat olduğu için günde tek öğün yiyorum. doğuştan zayıf da değilim bu arada, yemek yiyince kilo alabiliyorum. omad yapabilirsin, kalori saymana da gerek kalmaz böylece. ne kadar sağlıklı olduğunu bilmiyorum tabii.

Gobek sporla flaan profesyonel dizeyde ugrasmadikca erimiyor.

Gobegi eritecek tek sey hamuru, sekeri, abur cuburu bicak gibi kesmek.

Sporsiz bile erimeye basliyor. Buna.bir de spor eklenirse cok cabuk sonuc geliyor.

Liposuction :)

buradan yanıt çıkmazsa şurayı deneyin:
www.reddit.com

Metro 2033 olabilir.

sanki metro serisinden biri gibi tren diyince :)

Despiria değil heralde?

Metro'nun grafikleri kötü değildi. Metro olduğunu sanmıyorum.

cevaplarınız için çok teşekkür ederim ama maalesef şu ana kadar yazılanlardan biri değil :( sanırım @anonim yazar'ın linkinden yararlanmam lazım.

Açığa alma seçeneği de mi yok? Müsaitliğinize göre farklı bir zaman kullanırdınız.

@kucukne bileti internet sitesinden online almıştım, öyle bir şey bulamadım. olmadığını düşündüm o yüzden ama bilmiyorum daha araştırmaya gerek var mıdır :(

Seferden 24 saat öncesine kadar iade seçeneği vardı. Daha az kaldıysa da açık bilete çevriliyordu. Hatırladığım kadarıyla firmadan bağımsız olarak böyle bir hak vardı. Yakın arada değişikliğe gidildiyse bilemiyorum.

aldığın firmanın müşteri hizmetlerini arasana. İnternetten çok daha hızlı halloluyor arayınca.

soruyu soralı olmuş biraz ama hala bulamadıysanız diye yazmak istedim.

Grand Valse Brillante In E-Flat Major, Op. 18 Apollo Symphony Orchestra

o kadar kısa sürede ve açık havada bulaşması çok basit değil diye düşünüyorum. belirtisi olmazsa teste de gerek yok bence. ama illa içiniz rahat etsin istiyosanız cuma veya cumartesiyi bekleyin. ilk günlerde testler negatif çıkıyor, 5. 6. günden itibaren pozitif sonuç veriyor.

ailece pozitif olan bir arkadaşımın kız kardeşi cumadan beri 2 kez negatif sonuç aldı, bugün tomografide onun da covid olduğu görüldü ve 3. testinde pcr'ı pozitif oldu bugün.

3. ya da 4. günde daha doğru sonuç verir. Kardeşinin arkadaşının kiminle temaslı olup kaptığına bakabilirsiniz. anlattığından yola çıkarsak muhtemelen bulaşmamıştır diye düşünüyorum.

benzeri benim başıma geldi. bir arkadaşımla 1-2 saat geçirdik toplam. açık havadaydık, bir ara maskesini çıkardı, sigara da içti yanımda. bir gün sonra korona olduğunu öğrendi.

ben de başta korktum ama kapmamışım. çok yakın temasta bulunmadılarsa sorun olmayacağı görüşündeyim. yine de temkinli olabilirsiniz biraz, ben evde 1-2 gün maske taktım başkasına bulaştırmamak adına. baktım belirti falan yok, test de yaptırmadım. umarım kardeşinizin olayı da benim gibi olmuştur.

şu an sözlükte (bkz: 23 mart 2021 android telefonların kafayı yemesi ) başlığı gündemde ve çoğu kişi sizinle benzer durumdan muzdarip olduğunu belirtmiş. şükela modunda açtığımızda ikinci entryde çözüm önerisi sunan bir yazar olmuş mesela. belki başlığa bakmanız yardımcı olabilir.

Daire programına çıkanlar aşırı kolpa geliyor bana. Bunu belirteyim.


Soruya cevap ise biz de sizin gibi TV karşısında, sehpada yiyoruz biseyler izlerken. Hatta sehpalar alçak kalıyor diye yüksek C sehpa aldık koltukta rahat yiyebilmek için :D En büyük zevkimiz bu. Çok çok nadiren mutfakta, balkonda ya da salondaki masada yeriz ki bunların toplamı otuz belki anca bir buçuk senede.

Biz mutfakta karşılıklı oturarak masada yiyoruz her öğünümüzü mutlaka 4 yıldır çok nadirdir yayılarak yediğimiz, özellikle tv bile almadık eve sohbeti öldürmesin diye, hele ki en sohbet edilesi nokta yemek yerken onu da bir şeyler izleyerek tv odaklı geçirmek çok verimsiz geliyor bize

Evdeki en önemli yerin yemek yenen kısım olduğuna inanıyorum. Masa benim de evimin merkezinde.
Ama yani tek başımayım pandemide zaten konuk ağırlama yalan oldu, tabak yapıp bilg karşısında koltukta veya o masada yine bilg karşısında tek başına yiyorum.
3 ve üzeri insan varsa masa donatırım, ister kahvaltı ister akşam yemeği masada uzun oturmalı, şenlikli ve bol çeşitli geçer. Seviyorum öyle. Ama zaten olaya tersinden bakarsak her gün tek yediğim için benim adıma önemli bişey insanların yemeğe gelmesi.
2 kişi kalırken de koltuk+ tabak takılıyoruz.

tek başıma yaşıyorum. oturma odasında tv ve pc karşısında yemek yiyorum. sadece ramazanları sahuru mutfakta yapıyorum. ilk yalnız yaşamaya başladığımda hep mutfaktaydım. bu arada mutfakta masa falan yok. tezgah üzerine koyuyordum yemekleri.

evimiz amerikan mutfak, dolayısıyla salon ile mutfak iç içe. biz de mutlaka masamızda yiyoruz. yani bi tabak bile olsa masaya oturuyoruz genelde. koltukta yemiyoruz çünkü kırıntı oluyor vs. rahat edemiyorum.

buna ek olarak daire kanalının inanılmaz yapay ve kasıntı insanlardan oluştuğunu da söylemem lazım, yani adam yer sofrası yapsa bile "bu bizim için ritüeldir mutlaka sushimi özel sushi masamda yeriz ve ailecek ekonomik konjonktürü tartışırız" diyen tipler var o kanalda, özel seçiliyor. ben iğrendiğim için izleyemiyorum artık.

Daire kanalına çıkan istisnasız herkes numaracı yaa. Konuyla ilgili fikrim şu şekilde:eksisozluk.com

Bana böyle şeyler biraz balon geliyor. Bir şeyin kurallaşması/gelenekselleşmesi de beni rahatsız ediyor. Bizim evde herkes rahat. Yatakta, salonda, pc başında, mutfakta, balkonda her yerde yeriz.

onların evleri büyüktür. ayrı mutfağım yok. yemek masam yok. yemek masası koyacak yer yok.

orta sehpada ya da pc masasında film izleyerek yiyorum. tv de yok.

galiba fakirim ben. :D

pc masasinda biseyler izlerken yerim hep.

Salonda masada, amerikan servisle falan tam takım sofra kuruyoruz (misafir yoksa masa örtüsü kullanmıyoruz) ama televizyona doğru, dizi izleyerek yiyoruz. Acelemiz yoksa kahvaltı da aynı şekilde.

Minicik bir sehpamız var ve bence eğilerek tepside yemek yemek pek keyifli değil. Sadece hamburger, tantuni falan gibi kolay yenen şeyleri büyük tabaklarla alıp koltukta yiyoruz. Hemen işe oturacaksak kahvaltıyı da tek tabak hazırlayıp koltukta, ofis masasında falan yiyoruz.

Şu an evimizde mutfakta masa yok. Önceki evde ufak bir masa vardı ama çok nadir yemek yiyorduk orada da.

Tepside ya da eğik büğük yemek keyifli değil +1

yemek masada yenir diye büyüdüm, mutfak ya da salon ama illa masada yerdik. Yemeği içeri götürmektense laptopı mutfak masasına koymak daha pratik geliyor.

Yatarak ya da oturarak sadece pizza yiyorum, o da pratik olduğu için.

Masada yerim/yeriz. Koltukta çok nadir yeniyor. Bence hijyenik değil ve rahatsız. Ayrıca dairedeki tipler de kasıntı. Her öğün etrafa mumlar, çiçekler dizip masamı şaraplarla donatmıyorum.

Yuzde 99 salonda yemek masasinda, evde teksem sehpada yedigim oluyor.

Ailede hep masadaydı. Kahvaltı, akşam yemeği hep masada, yemek odasında ya da mutfak masasında. Böyle büyüdüm. Şimdi tek başıma masada yemek çok hüzünlü geliyor. Ama sporcu olduğumdan diyet çok sıkı. Mübarek asker disiplinine sahip bir beslenmem var. Öyle olunca yeme şekline de yansıyor. Yani önceden aileyle keyifli yemeklerde masaydı, şimdi öz-disiplin amaçlı masa ve başka bir şeyle ilgilenmeden yemek var. Yahu ben cips falan bile yiyemiyorum oturduğum yerde (._.) lanet gitsin. Iki çift muntazam but, popo sahibi olacağız diye çekilen çile.

Yemeği hep masada yerim.

Tek başıma yaşıyorum. Daima masada ve servis tabağından peçetesine herşeyi hazır etmeden oturmam masaya.
Öyle de olması gerekiyor bence.
Misafir varsa da, en güzel sohbetler yemek masasında olur bence.
Bir masa da balkonumda var. Hava güzelse, aynı ortam balkonda oluşturulur. Özel zamanlarda ekstradan mum da konur. Diğer herşey vardır zaten.

Genelde PC ya da salonda sehpada. Sokak lezzetleri tarzında şov yapmışsam daha bir kısmı pişerken ocağın başında.

Bazen de mutfakta masada yiyorum ama onlar salatasıydı mezesiydi falan birlikte olan high tier yemekler olunca ancak.

Her zaman masada yiyoruz. Normal öğünler kışın mutfak masasında, yazın balkonda. Evet, her şeyi tepsiyle balkona taşıyoruz:) Günlük masamızda da peçete, örtüler vs bulunur. Rutinde dört dörtlük olmasa da bardağından bıçağına yemek masası kurulur.
Misafir varsa ya da masaya sığmayacak kadar kişiyse salonda yemek masasında yenir.

Şu an ayrı evdeyim, mutfağa masa sığmadığı için salonda yemek masasında yiyorum. Masayı alana kadar kanepede/koltukta/yerde süründüm ve bir an evvel masa temin edip rahata erdim. Yaz için balkona da küçük bir masa yapma derdindeyim :)

Arada sırada, ev nasıl olsa dağılmış ve temizlenecekse tepsiyle yemişliğim vardır ama bu istisnaya girer. Sehpada/koltukta/tezgahta yiyenleri okudukça şoklara girmedim desem yalan olur.

Bu arada dairedekiler tabiki yapay, kamera motor denince gerçeklerden kopar herşey.

ben küçüklüğümden beri odamda tek başıma ya yatakta ya da çalışma masamda yemek yerim. bu olay bence biraz ailede alınan kültüre göre değişiyor. küçükken nasıl gördüyseniz büyüyünce de ona devam ediyorsunuz. bana kalırsa mutfakta, yemek odasında ya da salonda yemek masasında ailecek her öğün yemek yemek isterdim. hatta sormamışsınız ama aynı saatlerde yemek de bana hoş geliyor, yani örneğin 20.00'da bütün ailenin o odada toplanıp yemek yemesinden bahsediyorum. bence en güzeli bu, ama ben de artık neresi olduğu fark etmeden, masa kullanmadan, düzensiz bir şekilde yiyorum yemeklerimi.

nasil koltukta elde yemek yiyosunuz yawww
masa. sehpada yersem de yere otururum. karsima pc

%80 Sehpada yiyoruz. IKEA nın hasır minderlerinden var. Onu kullanıyorum. Bazen pazar kahvaltısı falan yapacaksak yemek masasında yiyoruz.

Evliyim, ana öğünler salondaki yemek masasında yenir. 40 yılda 1 fiziksel veya mental olarak çok yorulduysak, pizza söylediysek kanepede TV karşısında yeriz. Ailemin evinde de her zaman hep birlikte yemek masasında yemek yenir.

Ben bu kadar kanepede yemek yiyen insan olmasına şaşırdım açıkçası, beklemiyordum. Dediğiniz programı bilmiyorum ama TV karşısında yemek yemeyi sağlıklı bulmuyorum, ne yediğinizin farkında olmuyorsunuz bence. Ergonomik de değil. Ayrıca bize de yemek masasındaki sohbetin çok tatlı geldiği oluyor, özellikle haftasonu kahvaltıdan sonra hemen kalkmayabiliyoruz, onun tadı ayrı hakikaten.

tepsi, tabak ile koltukta, tv karsisinda. is gunleri kahvalti is bilgisayari basinda.

kokulu ya da tepsiye sigmayacak kadar cesitli yemek varsa mutfak masasinda.

şu anki mutfağım masa kullanmama elvermeyecek kadar dar.

kanepeye oturup, sehpada yiyorum. yerken youtube'de birand belgeselleri & flu tv & tenis, bisiklet, yüzme, f1 özetleri & salaş gezgin vloğu filan izler, bazen de izleyecek bir şey ararken yemeği bitiririm.

@alperz, değil =)

çoban yalan söylemiş. başkasının iyiliğini düşünüyomuş gibi yapıp kararlar almış, manipüle etmiş. güvenmem, ipiyle kuyuya inmem. hatta arama mesafe koyar pek yakın olmam.

çoban bence bayağı içten pazarlıklı bir tip :) ne olursa olsun yalan söyleyen insandan korkulmalı, yaptırtmak istediği şey için dolandırıcılığa hazır biriymiş. bir daha söyleyeceği ya da yapacağı her şey muallak olurdu gözümde.

çobanın maksadı ne ki böyle bir şey yapıyor, asıl tartışılması gereken mevzu bu :d

@rose maksadı oğlağı almak.

Güzel hikaye.

Bazı şeyler evrenseldir ancak bazı şeyler de zamana bölgeye göre değişir.

Çoban yalan söylemiştir belki ama yörede genel davranış biçimi bu olabilir. Yani arkadaşının etik davranışı anlamsız gelmiş olabilir ve ona göre gereksiz bir polemiği önleme yoluna gitmiş olabilir.

Güvenir misin dersen de, bir yere kadar derim. Herkesin güvenilirliği aynı değil.
Bu olay fikir verir tabi nasıl konularda güvenip güvenmeyecegim hakkında.
İki kişi de belli ki farklı dünyaların insanları.

@kisa, görmüş geçirmiş biri olmalısın =)

:))))
Yaşlı demenin Zarif yolu:) doğru :)

İhtiyacın yoksa yapma kanka. Sana bir katkısı olacağını düşünmüyorsan hakkaten yorucu işler. Ben de bir köy evinde tüm bunlardan uzak kendi halimde yaşamak isterdim. Ama gel gör ki şartlar el vermiyor.

Ben yapmıyorum, insanlar da beni tanımıyor. Herhangi bir sorun yaşamadım bu yüzden. Çok tanışmak isteyen gelsin konuşsun.

Yapmıyorum, tanımasınlar.

hiçbirini yapmıyorum, kimse beni tanımıyor. böyle daha güzel değil mi hayat? yalnızca istediklerinle iletişimde kalıyorsun. zorunda kaldıklarınla değil :)

sosyal medya mefhumu kabaca 2010'da başladı. öncesinde insanlar tanımıyor muymuş birbirlerini? ne kadar sığ düşünce.

facebooku gruplar dışında kullanmıyorum. instagramdan ve twitterdan birşeyler paylaşmayı bıraktım. hayalet ol, sadece takip et. son 1.5 senem böyle geçti. birşey kaybetmiyor insan.

asıl zor ya da zora giden şey, sen elini kolunu sosyal medyadan çekince arkadaşlarının bile hal hatırı kesmesi. tek olay bu bence.

hiçbir sosyal medya hesabımı kendi adımla açmıyorum, işyerinden gelen "paylaşalım" baskısını hesabım yok diyerek reddediyorum. tamamen anonim kaldığım için bulmalarına imkan yok zaten.

zamanında çok dertli olduğum bir konuydu, bulabildiğim tek çözüm yolu bu oldu. (hesap açın diyen de oldu ama çok ısrarcı olmadılar)

Bunu bir güç gösterisi sananlar var malesef. Deli gibi para harcıyorlar sosyal görünebilmek adına. Borç ödemekle geçen ömürleri var.

pek story atmam, post daha nadir
twitter ım yok
işle ilgili makale yazarsam paylaşıyorum
medium ne bilmiyorum
youtube a video atmıyorum
facebook ta son gonderim 2018 yılından, cogu insanın da oyle zannediyorum.

evlendiğimi ogrenen universite arkadaşım "e instagram da yok? soyismini de değiştirmemişsin? neden??" diye hesap sorduydu. çok ilgilenmiyorum takmıyorum. keske instagramımı kapatabilsem ama bagımlılık oldu sanırım

birkaç sene önce minibus yolculuğu yaparken bir eleman denk geldi. laflarken aynı kampüste olduğumuz ortaya çıktı. instagrama ekletti kendisini. benim profilime bakıp asosyalmişsin demişti. çok fazla gönderi olmadığı için...

Bana hava atmak gibi geliyor, karakterime uygun değil hayatımı low profile yaşamayı seven biriyim o yüzden kullanmıyorum

Karakter meselesi iyi ya da kötü değil bazı insanlar da dışa dönük paylaşımcı bundan keyif alıyorlar, paylaşsınlar sevdiklerim takip ettiklerim de var

yukarıda yazdıklarını insanlar sanal olarak network kurmak ve/veya bu networku ayakta tutmak için kullanıyorlar. böyle bir amacın varsa ve bu amaçla yapıyorsan sorun yok. hatta ne yazık ki özel sektörün ciddi bir bölümünde olmazsa olmaz gözüyle bakılıyor.

böyle bir amacın yoksa gereksiz

öncelikle (bkz: dopamin detoksu)

bu biraz yaşla ilgili belki de. ben 30 yaşındayım. 25'lerimde öyle bir baskı var gibiydi. sanki çevremde herkes bir şeyler paylaşıyordu ve ben o kadar sosyal olmama rağmen birileri çok daha sosyalmiş ve ben eksikmişim, hayatı kaçırıyormuşum gibi hissediyordum. oysa paylaşılan içeriklerin çoğu bomboş ve ben bir çoğundan daha değişik şeyler yapıyorum. mesela kız eve mcdonalds söylemiş, fotoğraf atmış. büyük başarı, artı gerçekten ilginç bir hobiyle bizi tanıştırdığın için teşekkür ederiz. ha bunu da paylaşsınlar tabi, ben sırf arkadaşımın uzun süredir görmediğim yüzünü, yumuşamış patates kızartmalarıyla dolu ağzını gördüğüm için bile sevinirim ve beğenirim ama bir yandan da acırım, yazık, ilgi görememiş demek ki yeterince ve ilgiyi sosyal medyada arıyor.

aslında bir anlamda haklısın, daha çok şey paylaşan insan daha çok tanınıyor ve unutulmuyor. ama hem kaliteli olup hem tanınmak önemli. gerçekten işe yarar şeyler yapıp paylaşıyorsan kaliteli biri olarak tanınırsın. yoksa boş boş evim, arabam, vücudum, kahvem, kahvaltı sofram, çocuğum, kedim falan paylaşıyorsan bana varoşluk gibi geliyor. mesela pınar diye bir arkadaşım. uzun süredir görmedim ama neler yaptığını paylaşımlarından rahatlıkla takip edebiliyorum. şu dönem "özlemedik mi" temalı bikinili yaz tbt'leri paylaşıyor. kız sürekli aklımda. ama ne şekilde aklımda? "amaan pınar da ne boş beleş biri ya."

ben de çok fazla şey yapıyorum. bazen milletin paylaştıklarını görünce ben yaptıklarımı paylaşsam influencer bile olabilirdim diye düşünüyorum hatta. ama senede belki 2 şey paylaşıyorumdur instagramdan. "bakın bakın, bana bakın, ne kadar değişik bir hayatım var!" demek çok çocukça ve ilgi manyaklığı gibi geliyor çünkü. bunun yanında, aklıma da asla gelmiyor açıkçası bir şey yaparken fotoğrafını paylaşmak. anı yaşıyorum. ne demişler, "karpe diyem başka da bir şey demiyem." hihih.

özetle, sosyal medyada habire paylaşım yapanların birçoğundan çok daha hareketli yaşamama rağmen, bunları paylaşıp beğenileri kendime bir dopamin kaynağı haline getirmediğim için mutluyum. aldığım beğenilerden çok o anda onu yapıyor olmak bana keyif verebilmiş demek ki. helal olsun bana.

anahtar nokta adam geliyor "sen x i yapmıyorsun" diyor ya, kimsenin böyle şeyler söyleyebileceği bir alan açmayacaksınız. ola ki açtınız eskaza, o zaman zihninizdeki dış seslere diyeceksiniz ki bi kapa çeneni, burası benim zihnim, benim dünyam, ben nasıl mutlu ve huzurluysam öyle yaşama gayreti göstereceğim.

ne kadar az app/uygulama/üyelik, o kadar yüksek iç huzuru. aynı şey bu film gösterim platformları vesaire içinde geçerli, ciddi bir içerik zehirlenmesi var ortada. hiç birine üye olmadım. varsın şu an popüler olan diziyi 6 ay sonra izleyeyim veya hiç izlemeyeyim. ya da varsın insanlar beni tanımasın, so what yani?

işle ilgili paylaşım yapma durumunuzu hariç tutuyorum.

bu biraz sizin kendiniz nasıl konumlandırdığınızla alakalı.

hatırı sayılır miktarda video ve fotoğraf makinem var. iyi geziyorum fena değil. ama instagram hesabım yok. gittiğim hiçbir yerde hiçbir fotoyu instagrama yükleme ihtiyacı hissetmedim. benim için instagram yok.

twitter'a her gün giriyorum. güncel neler var gündeme bakıyorum. ekşiye her gün yazıyorum. daha bir tweet atmış değilim.

facebook'ta herkes gibi ben de zamanında ilkokul arkadaşımı buldum sonra o da facebook'ta kaldı. şifremi bile hatırlamıyorum.

neredeyse her gün video çekiyorum. youtube hesabım yok. youtube benim için şarkı dinleme ortamı. spotify gereksiz. ilgimi çeken kanalları takip ediyorum. bir gmail hesabıyla mutluyum.

sosyal medya ihtiyacı uydurulmuş ve abartılmış bir ihtiyaç. yani araba kullanmayı seviyorum ama illa kendim araba yapacağım diye bir durum yok. bu da biraz öyle. izle, oku, geç. instagrama foto atmazsan ne kaybedersin. hiçbir şey. kimsenin retweetlerine ya da instagram beğenilerine muhtaç bir yaşam sürmüyorum.

instagramda takipçim takip edilen sayılarım eşit. tek fotoğrafım var. bir de erkek arkadaşımla atakuleye gitmiştik atakuleyi çektiğim sabit bir hikaye var. instagramda düzenli oalrak hikaye paylaşmam. erkek arkadaşımla çok gezeriz ama hiç birlikte fotoğraf koymam. çok nazarcı şerefsiz var bir de cidden ihtiyaç hissetmiyorum. çok asosyalim instagramda

ama twitter öyle mi... anonim bir hesabım var, aşırı eğleniyorum kendimi buluyorum sadece erkek arkadaşım ve kardeşim ekli tanıdık olarak. günüm twitterda geçiyor

sürekli hikaye twit paylaşan fenomen olmaya özenen yavşaklara da gülüyorum.

ben kendisine mesaj attım. duyuruyu silmeyin lütfen, buradan ulaşır belki.

Gelirse üst üste gelir zaten. Dünyanın kanunu bu.
Sınavda olduğunu bilirsen biraz daha rahat edersin.

Mala gelmiş, tamir ettirirsiniz geçer gider dikiz aynası nedir ki üzülmeyin

Fip için facebook ve Instagram da fip warrior diye aratın yüzlerce insan var kedisine ilaç tedavisi yapan ve bu hastalığı atlatan. Kesinlikle tedavisi olmayan bir hastalık değil, ilaçları bularak atlatacaginiza inanıyorum, kendinizi ve kedinizi bırakmayın.

inzivaya cekilin ve hepsinin nedem basiniza geldigini dusunun. buyuk ihtimal farkindaliginiz dusuktu bugun ve daha buyuk olacak olaylarin ufak bir fragmani yasandi.

sağlıkla kalın

Bizim hergünumuz böyle, hergun böyle yaşamıyorsaniz şanslısıniz

etna'ya katılıyorum, böyle şeyler nedense üst üste oluyor. birkaç gün sonra illa ki güzel bir haber alacağınızı, bu kara bulutların dağılacağını vs. düşünmelisiniz, ben öyle yapıyorum :)

İnançsız 38 yaşında adamım. Eğer dinlerin söylemediği ama gerçekte olan bir amaç arıyorsan bunu bulamazsın. Çünkü amaç niyetten doğar. Niyet ise ancak farkındalık sahibi bir yaratıcı gerektirir. Buna inanmıyorsan aslında olasılıklar denizinde savrulduğumuzu kabullenmen gerekir. Amaçsızlık içinde en başarılının soyunu sürdürdüğü bir düzen var. Bu düzende başarılı olmana rağmen beyninin, empati yeteneğinin gelişkinliği nedeniyle üstüne koyacak bir şeyler arıyorsan bunun cevabı zaten yine hormonlarımızda. Dünya üzerindeki gereksiz acıları azaltmayı ana ilke olarak benimseyebilirsin. Çünkü hayatta en büyük tatminin bu yoldan geçtiğini göreceksin. "İsteyerek bir yükün altına girip onu taşımak ve bu vesile ile acıları azaltmak" Cennet için değil aklınla bunun en onurlu tavır olduğunu bulmak çok zor değil.

Bence "it's not about the destinaon, it's about the journey" yaşamak için yaşıyoruz. İlla dünya sonrası yaşam ya da dünyada büyük bir iz bırakmak gerekmiyor. Hayat diye bir düzen var, var oluyoruz ve sonra ölüyoruz. Amaç bu bence.

finansal bagimsizligimi sagladiktan sonra dunyadaki butun muzikleri dinlemek, filmleri izlemek, oyunlari oynamak ve kitaplari okumak istiyorum. tamam hepsi degil ama olabildigince cogunu, haha.

Hiçbir şey için yaşamıyoruz. Tesadüfen dünyaya geldik, anlamsız hayatlarımızı yaşayıp toprakta böceklere yem olacağız. Doğanın döngüsüne karışacağız.

Bunu kabullenemeyen intihar ediyor, bu minicik ve anlamsız yaşamdan bi şekilde keyif almayı başaranlar mutlu şekilde yaşıyor, hem kabullenemeyip hem de ölmeyi götü yemeyenlerse ekşi itiraf başlığında ağlıyor asfsf.

Hobileriniz, sevmek sevilmek, güzel bir şarkıya denk gelmek... İsteyen en ufak şeyde mutluluğu bulabilir ama anlam? Anlam yok.

Seviyoruz çünkü sevebiliyoruz ve oksitosin, seratonin filan salgılayıp mutlu oluyoruz bi süreliğine. Ockham'ın usturası güzel bir araç genel olarak. Bir şeyi en basit haliyle düşünmeliyiz. Karmaşık hale getirip cevabı olmayan sorularda boğulmanın ne yararı var? (Filozof olma hayaliniz varsa bilemeyeceğim lol)

Oncelikle 40 yasindayim bu tip muhabbetler acildiginda gulup gececek, soyleyecek iki cift lafi olmayacak tiynetle insanla 1 dakika daha uzatmam ve arkadasligi keserim yavastan.

Inancli biri olmama ragmen hayati tamamen bos buluyorum. Kalu bela derler o zaman ruhumuzun bu yasami istedigine inanilir, bir secim yaparak gelmisiz yani fakat tamamen bos beles cennette takilmaktan kaynakli bir ruh zirvalamasi olarak goruyorum dunyaya gidelim isteginde bulunmayi kendi inancim cercevesinde.

inancli biri olmama, burada oturup benim dunya gorusum hayatin isleyisinin nasil olduguna dair gorusum budur desem cok tuhaf karsilanacak bir hayat gorusum olmasina ragmen zerre spiritualist degilim. inancli olusum tamamen kendi icimde ikna oldugum Allahin varliginin kesinliginden geliyor bu hayati cennet sevdasiyla yasayan sofilerden degilim.

Cennet anlayisimi da black mirror'un bir bolumu cok guzel vermisti.

Neyse hayat bos, bir manasi yok. Insan olma deneyimini yasamak icin burdayiz sadece.

İnançsız bir insan mutlu olmak için yaşar. Mutluluğu başka bir dünyaya bırakmaz, bu dünyada yakalamaya çalışır. Klişe olabilir belki ama sabah kalkınca ilk aklına ne geliyorsa onun için yaşıyorsun. Aklına hiçbir şey gelmiyorsa hayatta basarabileceğin küçük hedefler koy, finansal yönden sıkıntın varsa onu düzelt, yoksa parayı kullanarak en çok mutluluğu nasıl yakalarım bunu düşün, gez toz ne bileyim. Arkadaş mı bulamıyorsun? Yeni arkadaş edin. İnsanları sevmiyorum diyorsan yapacak bir şey yok, o zaman bunalıma merhaba de.

güzel bir hayat yaşamak, keyif yapmak için, mutlu olmak ve insanları mutlu etmek için yaşıyoruz. öyle kendime has amaçlarım falan yok, kendime ayrılan süreyi güzel harcamaya çalışıyorum.

Bu sorunun cok degerli bir soru olmadigini dusunuyorum.

Ortaokul yillarimda "Insan Neyle Yasar?"i okumustum ve bu sorunun cok daha ustunde kafa yorulmasi gerekilen bir soru olduguna o vakitten beri ikna olmus durumdayim. Tolstoy ile yollarimi ayirdim, onun o hikayedeki degerleri benim degerlerim degil artik ama odagimda o soru hep var oldu. Neyle yasarim, neyle yasamaliyim?

Neden bu dünyada doğuyoruz? Neden ve nasıl öleceğiz? Sonunda gittiğimizde yanımıza hiçbir şey alamadığımız halde, kavradığımız her şey neden nihayetinde bize kalıcı mutluluk vermekte başarısız oluyor? "Mezarın cebi yok."

Her insanın bu sorusu vardır. Her din bu durumdan bahseder. Ve her felsefe ve inancın bu ikilem için bir açıklaması vardır.

Ancak hiçbir felsefe ya da din, insan bilincinin doğası, varoluşun temel doğası, doğum ve ölüm meselesi hakkında herkes için kabul edilebilir tam bir yanıt vermemiştir. Büyük teknolojik ve maddi ilerlemeye ve binlerce yıllık dogmatik dine rağmen, insanlar sadece şu soruyla kalır: "Evet‚ ama ... Ben neyim? "

Ilgini cekti mi? Bu sayfadan alinti,

www.mirrorofzen.com

Bu soruya dusunerek cevap yok. tatminsizligin sonu yok, ancak butun inanc ve dusuncelerin otesinde, eksik olmayan, dogum ve olumun otesinde, kimligin, varolusun, var olmayisin otesinde ne var diye merak ediyorsan, budizm ve zen, bunu kesfetmek icin var.

Facebookta bir damla zen diye ararsan haftada 2 kere bulusup zen pratigi ve muhabbet oluyor, katilabilirsin.

açıkçası ben de neden bulamıyorum. yalnız değilsiniz bu konuda. hiçbir zaman da bulamayacağımızı düşünüyorum. bence yaşamaya değecek şeyler birkaç güzel andan ibaret. birini sevmek, merak edilen bir yere seyahat etmek gibi. insan farkında değil, ama mutluluk üstüne yaşıyor. bunlardan biri gün içinde başıma gelsin de mutlu olayım diye bekliyor. bunun dışında hiçbir sebep yok sabah uyanmak için. bunlar da olmuyorsa zaten insan depresifleşiyor iyice.

bana eskiden çok saçma gelirdi ama tesadüfi bir şekilde burada varolduğumuzu düşünmeye başladım. yani burada olmamız için özel bir sebep yok, asla da olmayacak. yolculuk, hedefe varma şeyleri zırvalık bile olabilir duruma göre. bir anlam yüklemeye çalışmak çok zor. beklenti içerisine girerseniz de üzülüyorsunuz. kısacası boş küme gibi geliyor bana bu sorunun cevabı. yalnızca ölüm günü gelsin diye bekliyormuşuz gibi.

Gülüp dalga geçenler de garipmiş, anlamadım. Her insanın zaman zaman aklına takılır böyle şeyler.

Dünyaya gelmemizin bir amacı yok. Hepimizin ortak bir amacının olması için bizden üstün bir varlığın bizi yaratıp "Sizi şunun için yarattım." demesi gerekirdi. O zaman insanlık olarak tek bir amaç uğruna hep beraber çalışırdık ama böyle bir şey yok. Kendine bir amaç yaratabilirsin ama onu da sırf bir amacım olsun diye yaparsan o da bir kanadı kırık kalır.

Dünyanın en zor sorularından birisine burada yanıt bulamazsın.

Ayrıca genç yaşta düzenini kurduğun için biraz boşluğa düşmüş olman normal. Ben mesela ne kadar bu konuları düşünsem de senin kadar boşlukta değilim çünkü düzenimi kuramadım :)

Kısa vadeli (birkaç yıllık) hedefler de koyabilirsin kendine.

Camus de okuyabilirsin, tavsiye ederim.

29 yaşındayım
deistim
stranger in a strange land pozisyonunda yalnızım
istesem bir senede biriktirdiğim parayla 10 senelik bir eli yüzü düzgün araba alırım
bu sene hiç izin kullanmadım
yeri geldi haftasonu da çalıştım (ekstra para veriyorlar iyi oluyor)
ot gibi yaşıyorum
ama günler geçiyor, öyle geçinip gidiyoruz, bazen hüzünlü ve bazen mutlu, karışık
yalnız işimi iyi yapıyorsam, sorunları çat çat çözüyorsam, işimde en iyi isem, benden iyisi yok bu aralar

Ne desek bildik lafları tekrarlamanın ilerisine gidemeyeceğiz. Ya "farkında olsak da olmasak da, sınırlı benliklerimizin ötesine geçen, varlığın en derin temellerine kök salmış aşkın bir anlam var" diyeceğiz ya da "temeller"e ilişkin metafizik kurgulara dalmayı boşuna bir çaba sayıp "burada bulunuşumuzun nesnel bir anlamı yok, öylece bırakıldık dünyaya, onu nasıl anlamlandıracağımız da bize bağlı" diyerek işin içinden sıyrılacağız. Soruna nereden yaklaşırsak yaklaşalım, insan denilen organizmanın sadece yeyip içmeyle ayakta durmadığı kuşku götürmez bir gerçek. Yapıp ettiklerinin bir şeye değdiğini hissetmek istiyor insan. Sabahın ayazında yatağından fırlayıp, maddi uygarlığın vecibelerini yerine getirmek üzere sokakları dolduran çılgın kaynaşmaya bir köşesinden dahil olmak için bir yaşama nedenine ihtiyaç duyuyor. Bazıları bu "neden"lere dair net bir görüşe sahip ya da öyleymiş gibi davranıyorlar. Banka hesaplarındaki birikimleri mi, ahrette ulaşmayı umdukları ilahi mükafat mı ya da canları kadar sevdikleri başka biri mi?.. Çoğunluğu oluşturan diğerlerimiz ise henüz uğruna yaşanacak şeyin eksiksiz bir resmini çizmemiş kafasında, belki de öyle bir resim hiç olmayacak; daha önünde görülecek güzel günlerin olduğunu fısıldayan belli belirsiz bir umudun peşinden sürüklenerek hayatına devam ediyor sadece.

Kutsal Kitap'ta "Vaiz" diye bir bölüm var, tam da bu konuları işliyor. Hazır sırası gelmişken oradan sevdiğim bir pasajı paylaşmazsam çatlarım :D

Buyurun:

"Git, sevinçle ekmeğini ye, neşeyle şarabını iç. Çünkü yaptıkların baştan beri Tanrı'nın hoşuna gitti. Giysilerin hep ak olsun. Başından zeytinyağı eksilmesin. Güneşin altında Tanrı'nın sana verdiği boş ömrün bütün günlerini, bütün anlamsız günlerini sevdiğin karınla güzel güzel yaşayarak geçir. Çünkü hayattan ve güneşin altında harcadığın emekten payına düşecek olan budur. Çalışmak için eline ne geçerse, var gücünle çalış. Çünkü gitmekte olduğun ölüler diyarında iş, tasarı, bilgi ve bilgelik yoktur."

güzel bi menemen olursa 10/10 derim. sadece menemen benim için yeterli.

Dışarıda yediğim en iyi kahvaltı bir anneler gününde ailecek (annem rahmetli olmamıştı henüz) Feriye'de yediğimiz kahvaltıydı. Hani kuş sütünün eksik olmadığı türden.

Ancak benim şahsi kanaatim en iyi kahvaltı evde yenir :)

Neler olur bu kahvaltıda:
En olmazsa olmazım kocaman bir salata, iççinde en az 7-8 çeşit ot olacak. Son şimdi tam zamanı avokado çok yakışıyor bu salatalaya. Sos olarak sadece tuz-şimon-sızma zeytinyağı
Yumurta illa ki; ama diğer yancıların ağırlığına göre sucuklu / kavurmalı / pastırmalı / otlu olabileceği gibi lop yumurta da olur. Ben pek beceremiyorum evde ama poşe yumurta varsa dışarıda gittiğim yerde affetmem.
Salam sevmem istemem, ama füme et olur, peynir çeşitleri (Ezine beyaz peynir, Erzincan deri tulum, eski kaşar, GAntebin sürk peyniri, Bergama keçi tulum)
Kaymak, Bal, reçel çeşitleri (ben ekşisi olan reçelleri daha çok seviyorum, turunç, portakal, vişne, kızılcık gibi)
Simit evet, çok seçiciyim bu konuda :)
Bir de kızım son zamanlarda bir pankek yapıyor, mmm. Ben böylesini yapamıyorum. Öğreteyim sana diyor, istemem ki, onun elinden olduğu için daha bir tatlı...
Yanına mutlaka çay, bergamut kokulu olacak.
Ptesi yapılır mı bu, bir hafta bunun için yaşıyorum ben. Hafta sonu gelecek o kahvaltı edilecek.
Allah olmayana da versin, amin!

çok iyi olmak kaydıyla, simit, çiçek ve çam balı, kaymak, yumuşak ve sert peynirler (ezine peyniri tadında olacak, ithal peynir değil), tahin-pekmez, taze sıkılmış portakal suyu, çay, gerçek tereyağı, gerçek meyveden reçeller (çilek özellikle), kızarmış ekmek, taze çeri domates + salatalık. bunlar şart ve mecburi ve dandik olmayacak yani gerçek kaliteli olacak.

Beklemiş lahmacun
Fıstık sarma

tasdikli bir sefa pzvengi olarak.

gocek d marin kahvaltisi. ustunu gormedim.

bence en önemli şey ekmektir. kaliteli iyi bir ekmek olmadıktan sonra gerisi boş. içerikleri herkes saymış zaten tekrara gerek yok

Iyi demlenmis kahve. Kopuklu sarap. Cok iyi zeytin ve zeytinyagi. Cok iyi ekmek. Taze yesillik (feslegen ve semizotu favorim), humus vs... Pazar kahvaltisini boyle yapiyorum.

Ege´de bazi yerler inanilmaz iyi otlu gozleme yapiyor. Sadece otlu gozleme ve yanina buz gibi nar suyu.

Bazen de tek basina smoothie bowl 10/10 kahvalti.

En az 5 çesit peynir

kavurmalı, soğanlı ve patatesli yumurta (hepsi bir olacak)
tam yağlı yumuşak beyaz peynir
patates kızartması
bal kaymak tereyağı
zeytin
çay ve taze sıkılmış portakal suyu
kızarmış ekmek

Kahvaltiyi "cok" seven biri olarak iki haftadir diyette dogru duzgun kahvalti yapamiyorum. Oncesinde de 6 aydir yurtdisinda oldugum icin yine dogru duzgun yapilamiyor. Unuttuklarim kesin vardir ama hayalimdeki ve 10/10 diyecegim kahvalti su sekilde:

-ezine peyniri, tulum peyniri
- visne, gul, ayva, bogurtlen recelleri (mumkunse sut receli)
- bal kaymak
- tahin pekmez
- sahini (tahin bal tereyagi ile yapiliyor. Birkac sey daha ekleniyor olabilir hatirlamiyorum)
- anne tipi patates kizartmasi
- muhlama
- sahanda yumurta
- susamli/cekirdekli pastane simidi, paskalya coregi, pogaca, tuzlu katmer

Yanina da ilik süt

Ben bu kadar et ağırlıklı kahvaltı sevmiyorum. Tabağa bakarken fenalaştım. Ege kahvaltısı bence 10/10. Taze organik sebzeler, yeşillik, bol zeytinyağı, çeşit çeşit peynir ve reçeller, bal kaymak, otlu peynirli gözleme. Et olarak yalnızca sucuklu veya pastırmalı yumurta yeterli.

Ben et, peynir, yumurta vs yemiyorum. Tatlı çok sevsem de kahvaltıda tatlı da aramıyorum pek. Benim için en önemli şey kahvaltıda birkaç çeşit sıcak yiyecek olması. Şunlardan oluşan bir sofra 10/10 bu yüzden benim için:
- Simit (en olmazsa olmazım bu ve kesinlikle çıtır sokak simidi olmalı)
- Pişi
- Patates kızartması
- Domates soslu biber kızartması
- Pırasa, patlıcan vs. sebzeli bir börek
- 2-3 çeşit zeytin
- Bu madde birçok kişiye saçma gelecek muhtemelen ama kahvaltıda en sevdiğim şeylerden biri önceki günden kalan kısır, patates salatası, baklagil salatası gibi şeyleri yemek. Bunlardan biri varsa sabah mutlu uyanıyorum resmen.

İstanbul’da Beşiktaş Kahvaltıcılar Sokağı’ndan Çırağan’a kadar çok fazla yerde ve konseptte kahvaltıya gittim. Hiçbirine ve hiçbir yörenin kahvaltısına bayılmadım açıkçası. Çok çeşit olan yerlerde lezzet olmuyor pek, az ama öz çeşit olan yerlerdekiler de asla gözümü doyurmuyor. Bu yüzden en iyi kahvaltının evde hazırlanan kahvaltı olduğuna inanıyorum artık ve eskisi gibi bir kahvaltı uğruna kilometrelerce yol gitme hevesim yok hiç.

Sadece Bodrum’da bir kahvaltıcıya gitmiştik ve orayı gerçekten çok beğenmiştim. Çok memnun ayrıldığım tek kahvaltıyı sadece Ege’de buldum yani şimdilik.

Çayın olmadığı bir kahvaltıya 10/10 diyemiyorum.

Beyaz peynir, yöresel birkaç çeşit ve kaşar. Yeşil, siyah zeytin, bir de haşlanmış yumurta yeterli. Salatalık ve birkaç dilim meyve de olsa harika olur benim için.

karaköy böreği olsun bi de çay bi de sigara daha iyi kahvalti yok benim icin.

sadece yumurta, belki salatalık ya da domates olabilir yanında. her gün yemekten sıkılınca yeşil elma ya da muz. sabah az yemek daha güzel bence :)

iyi pişmiş, altı kayış gibi olmuş ama sarılarına dokunulmamış sucuklu yumurta.
taze su böreği. sıcak, taze çavdar ekmeği. çavdarlı ekmek değil, çavdar ekmeği.
zeytin, peynir, (birkaç çeşit olabilir) salam, salatalık.
bir iki çeşit tatlı: reçel, nutella ya da tahim-pekmez gibi.
demli çay.

Yukardaki akla gelenlerden ziyade
Kuru domates
Ufak tostlar içerisinde farklı sosların olduğu
Zeytinyağı nar eksili zahterli bir karışım
Reçel türevleri ama ceviz reçeli yaban mersini reçeli gibi
Ekmek çeşitleri ama düz beyaz tam buğday ekmelerden farklı ve el yapımı olmalı
Fındık ezmesi

Kızarmış ekmek, tereyağı, domates-salatalık, biri tulum en az 2 çeşit peynir içeren kahvaltı. bal-kaymak da varsa süper olur. gerisi ekstra benim için.

Almanca, Arapça, Fransızca, ingilizce ve Rusça dillerinde sınav yapılıyormuş şuradan baktığıma göre.
www.osym.gov.tr
Normal şartlarda almanca seçecek birinin almanca sınava girmesi beklenir ama benim zamanımda ingilizce puanıyla da almanca seçiliyordu. Şimdi nasıl bilemedim.

eskiden herhangi bir dilden aldığın puanın yeterli olması yetiyordu. Şuanda da bir değişiklik olduğunu sanmıyorum.

ben şöyle biliyorum: iyi üniversiteler var, mesela ilk 5 gibi (hangileri olduğu internette yazıyor olması lazım). bu üniversiteler dil puanının almanca sınavı kısmı ile alıyorlar. yani almancadan iyi yapmalısın.
diğer üniversiteler direkt ingilizceyle alıyorlar. bu ilk birkaç üniversite dışındakiler yani. ilk yıl hazırlık oluyor, hiç bilmeyen insan da girebiliyor yani. hazırlıkta öğreniyorlar. sonra yıl yıl almanca tercümanlıkta ilerliyor bu öğrenciler mesela. yani hepsi bilmiyor girerken.

benim girdiğim yıl böyleydi. belki değişmiştir, umarım yanlış bilgi vermiyorumdur.

merhaba, böyle durumlarda bildiğim yöntemler şöyle: site yöneticisi varsa ona söylenir. o arar daire sahibini, konuşur. denersiniz. yine olmazsa bu sefer polis aranabilir. yalnız gelirler mi bilmiyorum, gelmeyen çok duydum. kavgacı bir tipse, ki kimin kim olduğu belli değil Türkiye'de, şahsi olarak gidip sert konuşmak bazen tehlikeli oluyor. o yüzden dikkat etmekte fayda var, gidip düzgün bir dille uyarmak dışında şahsi olarak yapılacak pek bir müdahale yok gibi.

adam yine inkar eder ki... "ne gürültüsü yönetici bey? biz uyuyoruz o saatte" der geçer. zaten yalan söylemesine çok şaşırdım. ne bileyim normal tepki "kusura bakmayın dikkat ederiz" falan olur diye tahmin etmiştim.

umuyorum ki şu istanbul'da sayılı günüm kalmış olsun. kurtulma planlarım işlerse 2021 yılında gidiyorum buradan.

Polis gelip uyarıyor. Gecenin 3'ünde kapısına polis dayanan birinin aynı şeyi yapmaya devam edeceğini de pek sanmıyorum.

Hatta polisi arayıp "ses 8 numaradan geliyor ama polisler geldiğinde 10 numaralı zile bassınlar ben kapıyı açarım" gibi bir şey de söyleyebilirsiniz. Bu sayede polisler zile basınca müziği vs kapatmamış olurlar ve polisler kendileri de duymuş olur gürültüyü.

Bu arada yazdıklarımı birebir uyguladım, çalışıyor.

Valla gece o saatte biri kapıma gelse sesini kıs dese pek efendilikle karşılamam açıkçası. Durum süreklilik arz etmediği sürece apartman hayatında bazen görmezden gelinebilir bu tür durumlar. Ya da en kötü ertesi gün gün içinde gidilir. Gece vakti sohbet sesi için kapı çalmak hoş değil.

Apartman hayatını tolere edemeyenler değil apartman yaşamına saygı gösteremeyen benciller ayrı ev tutsun. Kimse gecenin 2sinde uykusundan feragat etmek zorunda değil. Nitekim kanun da bu yönde.

Polis +1

(git: i.pinimg.com ) bu olabilir mi?

Ben olayı tiplemeyi hatırladım ama sanırım haberim yokmuş gibi çek olayı yoktu, sivilceli ergene paylaşımı için teşekkürler ama bu değil.

Aşırı şekil’in maceraları

Bundan bahsediyorsun sanırım: tr.pinterest.com

ben bu sene başladım. hocalarımı, sınıf arkadaşlarımı, hiç kimseyi şahsen görmedim. okulumu bile görmedim hatta :) bölümüm uzaktan okumaya elverişli. bu şekilde çok daha fazla vakit kalıyor aslında bana. memnunum. okul açısından hiçbir problem yok ama sürekli ekrana bakmaktan, ekrandan kafayı kaldırınca kitaba bakmaktan çok yoruldum. bunaldım artık. bu problem üniversite öğrencisi olmayanlarda da var gerçi ama olsun :)

Ben bir üniversite öğrencisi olarak okulların açılmamasından memnunum ama hayat çok kötü. Zaten depresiftim, evde kaldım, iyice depresif oldum :) Hayat çok boş gelmeye başladı. Her gün aynı. Dışarı çıksam da aynı geliyor. Anlamsızlaştı her şey. İnsan kendini çok yalnız hissediyor.

Mevcut bölümüme yatay geçişle geçiş yaptım aşırı pişman oldum. Mezun olana kadar hocaların yüzünü görmemek için online eğitime devam edebilirim. Ama geçen yıl okuduğum bölümde dersime giren hocalar çok iyi insanlardı. Bölüm değiştirmeseydim, aynı bölümde kalıp online eğitime devam ederken kahrolurdum herhalde.

Doktora öğrencisi olarak biz hep gittik, özlemeye vakit bulamadım açıkçası :)

Facebook kasıyor WhatsApp var mı deyin. Oradan devam edin.

yürü git. sonra duruma göre devam edersiniz

WhatsApp'a geçin dissendium'un dediği gibi. Orada daha bir tatlış, samimi konuşmaya başlayın. Ama çok da ileriye gitmeyin tabii, mesela hep arkadaşmış gibi konuşun. Friendzone'a da atılmayın ama siz oranı iyi ayarlayabilirsiniz. Bir iki gün daha böyle gitsin, sonra bir dolaşalım mı dışarıda falan deyin. Çok ciddi bir anlam yüklenmesine gerek yok, yalnızca öyle görüşmek istediğinizi belirtin. Kabul eder gibi geldi bana da nedense. Yoğunsa 1 saat görüşürsünüz, o da yeterli bence.

Bazı kızlar böyle, aynısını yaşamıştım hatta fake veya bir oyun sandım halbuki alakası yok ve çok güzel muhteşem bir ilişki yaşadım iyi ki o yorumu yapmışım o da görmüş de eklemiş.
Esas konuna gelirsek artık benim cenabetliğim mi bilmiyorum bazen mesela ben veya karşımdaki yoğun oluyor dediğin süre kadar uzuyor uzuyor sonra tam serbest olacağımız zaman hadi eyvallah. Devir maalesef sıkılma devri, 4 ay çok uzun bir süre,mutlaka buluşmanız veya size duygusal bir yatırım yapması gerekiyor, uzaktan konuşmanın büyüsü bir süre sonra bozulur hele ki bu dönemde maalesef öyle.

sahilde yürüyüşe gidin

kötü ihtimali yazayım
-geçmişinde üzülmüştür evlenmek istiyordur (zamanla sorun olmaktan çıkabilir)
bir şekilde araştır internet+arkadaşları
başka erkeklerle de senin gibi konuşup konuşmadığını iyi bil

bunlar yoksa go bence

Gülücüğe odaklanın.

The man from earth

Lola Rennt

tape
la haine

Victoria

tamamı olmasa da bir zamanlar anadolu'da nın büyük çoğunluğu bu tanıma giriyor sanki.

burn. türkçe yayımlandığı isim cehennem gecesi. hatta arttırıyorum, bu film tek bir mekanda geçiyor:)

conversations with other women

Bi potansiyel gormusler sende ve en iyisini ortaya cikarmaya calisiyorlar. Kadinlar yapar bunu. Sakin bozayim deme kendin kucuk duruma dusersin.

bi sebebi yok ya klasik yurdum boş insanı. sana çok denk gelmiş sadece.

Hacı etrafını daha çok bir şeyler başarmış insanlarla doldur. Böyle gitmez.

Aynaya bakmayan insanlar başkalarına haddinden fazla bakıyor. Yurdum insanı +1

Yorum yapmalarına müsade etmeyeceksiniz. Eğer kendiniz hakkında yorum yapılmasından hoşnut değilseniz, müsade etmeyin. Karşınızdaki kişi ağzını açtı baktınız yorum gelecek, haddini aştığını hissettirin ya da yorum yaptığında konuyu kapatın. Belliki çevrenizdeki insanlar sizden çekinmiyorlar, diledikleri gibi konuşuyorlar.

Benim anladığım bu yorumları pek kibarca yapmıyorlar yani size "Ya X saçlarını şöyle tarasan, şöyle kestirsen çok yakışır" demiyorlar. Böyle demiş olsalar, karşınızdaki belki haklı olabilir diye düşünürsünüz. Ama siz rahatsız olmuşsunuz. Rahatsız olduysanız ağızlarının payını verin yoksa bu hep böyle devam eder.

@msb'ye katılıyorum kızlar bunu çok samimi kız kankalarına da yapar ve yapıyorlar da. Bana da sürekli yapardı 1 2 arkadaşım (ve beni fiziksel anlamda beğenen insanlardı). Biri bin türlü ısrarla saçımı kızıla boyamam için beni ikna etmişti mesela (halbuki ona ne dersiniz ama kız takmıştı benim bu saç renginde olmam gerektiğine) ve boyadım, hayatımda yaptığım en iyi şeylerden biri oldu :D giydiğim giysiden gittiğim yere kadar neden öyle yaptın neden bunu giydin diye sorular sorardı.

Haaa bu kişiler gerçekten işsiz insanlar, o da bir gerçek. Zaten iletişimim de yok artık. Ama size karşı bir kötü niyet olduğunu sanmıyorum. Hakikaten daja iyi olmanız için birer öneri olma ihtimali yüksek. Moral bozmayın, laf da sokmayın kimseye bence.

Kızlar kızlara da bunu çok yapıyor diğerlerinin de söylediği gibi. Yalnız bana anlattıklarınızdan şöyle geldi: Ortamda dış görünüşü iyi olan biri olunca, bu kişi ulaşılmaz ise onu beğenmiyormuş gibi görünmek için de bazen insanlar aynı davranışta bulunabiliyorlar. Yani dış görünüşün iyi, yakışıklısın, ama bak ben seni beğenmiyorum ve eleştiriyorum demek için yapıyor olabilirler sırf. Hareketlerinden zaten salladıklarını anlayabilirsiniz. İkileme düşmeniz bundan kaynaklanıyor bence. Biraz ergenlik emaresi kısacası. Bence kafanıza çok takmayın. He diyip geçmek de güzel bir seçenek. Ortada ciddi bir şey olduğunu düşünmüyorum, ego savaşına yenik düşüyor da olabilirler.

İnsanlar ne iyi niyeyli cevaplamışlar.

Genelde insanlar çevrelerinde kendilerinden iyi görünümlü biri varsa onu kendi seviyelerinde hissetmek için karşı tarafta bir sıkıntı varmış gibi şeyler söylemeyi sever.

Benim bedenim benim kararım de. Kadınların kendilerinde kullanmayı sevdiği bir cümle. Üzerine bir şey diyebileceklerini hiç sanmam.


Daha poxitif insanlar bulmaya çalışın. Siz de hep böyle pasif agresif ya da sürekli eleştirel kişileri buluyor olabilirsiniz.

Aşağılık kompleksinden kaynaklanan yansıtma. Takma kafaya, bu tipler eğitilmezdir.

Sigara da sağlıksız, sigarayı öven çok insan da yok çevrede.
Mümkünse ikisini de içmeyin.

gerçekten de sağlıksız. satılıyor olmasının birçok sebebi var. cahillik olabilir. ucuz olması, yani maddiyat olabilir. paketli ürünlere olan bağımlılık olabilir. başka birçok sebebi olabilir ama hiçbiri sağlıklı olmasıyla alakalı değil. hazır çorba bağımlılık yapar. besin değerlerini incelerseniz saf karbonhidrattan oluştuğunu fark edeceksiniz. oysaki evde kendi yaptığınız mercimek çorbasında bile protein bulunur az da olsa. bence bu tür ürünler evde bir lokma bile yenecek bir şey yoksa ve insan üşeniyorsa, zorunda kalındığı için yenebilir. onun dışında imkanı varsa insan kendi yapmalı, zaten kolay bir şey.

yazdım ben. lütfen duyuruyu silmeyin.

Ben çalışmadığım ve evde olduğum halde sosyalleşmesi adına verdim. Yarım gün gidiyor. Sınıftaki öğrenci sayısının az olmasından dolayı ikna oldum. Ve çocuk evde aşırı strese girip geriliyordu. Çizgifilmlere sarmaya başlamıştı vs. Sınıftaki sayı 2 öğretmenle beraber 10. Okuldaki veliler de çok dikkatli gerçekten. Biz İstanbul’dayız. Böyle bir kreş bulmak zor oldu benim için. Sınıflar çok kalabalık oluyor çünkü. Veli girişi yasak vs.

Gondermemek icin sartlari zorlarim. Salgindan ziyade cocuklarin ozellikle 6 yasina kadar anne ilgisinden maksimum duzeyde faydalanmalari taraftariyim. "Ayakkabinin alti delik degilse ve mutfakta da yiyebilecegin kadar patatesin varsa" hic bir sey bir cocukla anne ilgisi arasina girmemeli.

Ben kucuk yaslarda kaybettim annemi. Bu yasimda bile bir saatlik anne kucagi icin bir toyota vermeye raziyim.

bence gönderilmemeli. evde bakacak insan varsa kreşteki hocadan bin kat iyidir. hatta kreş dışında anaokulu kısmı bile tartışmaya açık. çocuk ev sıcaklığıyla büyümüş olsun, daha iyi.

Anaokulu psikoloğu olarak kar zarar hesabı yapılması taraftarıyım. İster kabul edilsin ister edilmesin; 0-6 yaş grubunda akranlarla sosyalleşme, öğrenme çok önemlidir. Evde anne babanın verdiği eğitim hiçbir şekilde yeterli gelmiyor. 6 yaşında okula başlayan bir çocukla 3 yaşında başlayan bir çocuk arasında bilişsel, fiziksel, ince/ kaba motor, sosyal gelişim, duygusal gelişim alanlarında dağlar kadar fark var. Ev sıcaklığı, anne sıcaklığı dediğimiz kavramlar önemlidir fakat tek başına yeterli değildir maalesef. Bu yüzden ki Avrupa ülkelerinin çoğunda okul öncesi eğitim zorunludur. Ben bu süreç yüzünden eğitimden mahrum kalan çocuklara çok üzülüyorum.

Süreç belirsiz, sonu ne zaman gelecek kimse bilmiyor ve cocuklarin hayatlarından çalmak da doğru degil. Bu yüzden güvenliğiniz bir okula gönderebilirsiniz. Ama gönderdiğiniz zaman kaygılarımız çok artacak ve bunu çocuğa da yansitacaksaniz ev mahkum, beklemek daha doğru.

Anaokulları, kreşler çocuklar için çok önemli. Çocuk hergün, sabah akşam kreşte olmuyor. Anneannesiyle, çalışan anne-baba ile ya da çalışmayan anne-baba ile aman aman seviyesinde verimli zaman geçmiyor. Çocukların çoğu kreşe gitmediği zaman tüm gün evde beraber kaldığı kişilerle süper kaliteli zaman geçirmiyor, hatta kaliteli zaman bile geçirmiyor. Kreşlerde sosyalleşiyor, yeni beceriler kazanıyor bir sürü avantajı var. Haftada iki gün bile dışarı çıkıp, farklı bir ortama girmesi, yaşıtlarıyla oyun oynaması çok güzel olur.

Galiba sizin evde anne-baba çalışıyor, dışarı ile temasınız var, sağlık sorunlarınız yoksa size uygun günlerde gönderebilirsiniz. Temiz bir yer bulursunuz, çocuğunuza maske, temizlik konusunda öğütler verirsiniz gönderirsiniz. Pandeminin ne kadar süreceği belli değil, bitene kadar okula göndermemek doğru olmaz. Hayat dört duvardan, sadece anneannesinden, annesinden, babasından oluşmuyor.

Oğlum 21 aylık yana yakıla kreş arıyorum evin yakınlarında günde 1-2 saatlik programlara katılsın diye. Evde anne de olsa dünyanın en iyi bakanı da olsa akranlarına ihtiyaçları var. Kimseyi görmüyor çocuk pandemi sebebiyle saklarken gelişimine zarar veriyorum fikrindeyim bir çocuk gelişimci olarak.
Ben olsam sonuçta ben de 7/24 evde dünyadan izole değilim çocuğa da yazık sosyalleşsin der tedbirlerine güvendiğim bir kreşe gönderirdim.

gonderirdim. ev yuva sicakligi muhabbetini anlamiyorum kres dediginiz sey yatili yurt degil. gunde 3 saat 4 saat gonderseniz ben de gelisimi icin faydali oldugunu dusunuyorum

Cat dedin mi sarıdır bence. Siyah alınca harleyden rahatlık dışında fark kalmayacak. Sarı çoğu kıyafetle iyi de gidiyor, konstrast yaratıyor.

bunu mağazada gördüm ben canlı. dr.martens'a gerçekten çok benziyor ama cat yazmasına rağmen cat gibi değil ve tuhaf çakma duruyor. hoşuma gitmedi :(

bence güzel

hiç beğenmedim.

Güzel ama sıradan duruyor

Martens (tarzı) bot için güzel mi diye sormak abes fakat belirli bir tarzın ürünü, bu tarz çoğunluğun beğenisine uygun değil zaten

Bu tarz giyinmeyi seviyorsan martens alternatifi olarak uygun

martens tarzı ayakkabılar kadınlara daha çok yakışıyor gibi. o yüzden güzel değil bence.

Dr. Martens her zaman iyidir. Al gitsin. Mesleği ayakkabı olan biri olarak söylüyorum:)

konunun uzmanı değilim ama alkol bağımlılığı değil de bir tür bir yeme bozukluğu gibi bir şey olabilir mi acaba?
bana içten içe hayattaki günlük kaygı seviyeniz yüksek, bunu akşama kadar idare ediyorsunuz ama gün bitimine yakın gevşeme ihtiyacı hissediyorsunuz gibi geldi okuyunca.
tamamen yanılıyor da olabilirim.

bende de var şu sıralar. İşsizim ve gece geç saatlere kadar oturuyorum. 5e 6ya kadar içmek aklımdan bile gelmiyor akşam olunca 2 bira alıyım gece otururken içerim demeye başlıyorum ama takıntı derecesinde yani almazsam ölücem sanki :d ben işsizliğe bağladım ama bağımlılık demek için de çok az içiyorum yinede. ( her gün ama az adını sen koy )

yıllardır kurtulamadıysanız alışkanlığı geçmiş demektir.

bu tarz bağımlılıklarda beyin son raddeye kadar kabullenmeyi reddediyor ama en azından bir farkındalığınız var. günde 3-4 sigara içen insan da 15 sigara içen insan da bağımlıdır örneğin. zaten canınızın sabah istediğiniz gibi kafanızı dinleyip "demlenemeyeceğiniz" bir zamanda bira istememesi gayet normal, istiyor olsanız sıkıntı olurdu. ancak yıllardır sürüyor ve ailemle aramı açtı, kurtulmak istiyorum dediğiniz şey için yardım gerekir. amatem kadar hard olmasa da yanlış hatırlamıyorsam hastanelerin de bağımlılık merkezleri oluyordu diye biliyorum. (bakmaya çalıştım ancak internetimde sıkıntı var şu an)

la lykia yeme bozukluğundan bahsetmiş, bana da öyle geldi. uzman değilim ama yıllardır yeme bozukluğu ile uğraşıyorum, sizin durumunuz çok benziyor bu konuya. serotonin hormonunuzla da ilgili olabilir. yani vücudunuz mutlu olmak için birayı kullanmaya çalışıyor belki de. bazı insanların şekerli besinleri ansızın, durup dururken birden tutkuyla istemesi gibi. alkol bağımlılığı ihtimali aklınıza hiç gelmiyorsa bunu bir düşünebilirsiniz.

bir arkadaşım da kendini bildiğinden beri biraya düşmüş durumdaydı, ilk önce her gece bir şişeyi yavaşça içmeye başladığını söyledi. sınır koymuş kendine. daha sonra da bu şişeyi elma suyu ile değiştirmiş. böyle böyle bıraktığından bahsetmişti. biraz ilkel ve kalıcı bir çözüm değil gibi ama yazmak istedim yine de. umarım bir çözüm bulursunuz.

Seviyorum. Memnunum. Nasıl sever mevzuu çok uzun. Sevmesek olmaz, kimseye koymaz bize çok fena koyar o iş. Olmaz.

Psikolog Zeynep Selvili’nin özşefkat üzerine çalışmalarına bir bakmanızı öneririm

olse uzulmem.

kendine verdigin sozleri tuttugunda, koydugun hedefleri gerceklestirdigine ozsaygi + ozsevgi artiyor.

ayni cevremizdeki insanlarda gozlemledigimiz gibi soyledigini yapan, yapmayacagini soylemeyen biri olduktan sonra saygi + sevgi kendiliginden geliyor.

rejime baslayip iki gun sonra birakiyorsan, sigarayi birakmayi kafaya koyup surekli erteliyorsan, surekli yalan soyluyorsan kendini sevemiyorsun.

sevmesek de olur ama tatsız bir hayat olur. sevmek de öyle klişe kişisel gelişim söylemlerindeki gibi ne olursan ol, ne yaparsan yap kendini sev şeklinde olmaz, olmamalı bence. öyle olunca ortalık kendi hatalarını kabul etmeyen, sorumluluk almayan, kendini çok fazla önemseyen tuhaf insandan geçilmiyor.
ben kendimi sevmek için başkalarında görüp sevdiğim, saygı duyduğum özellikleri kendimde geliştirmeye çalışıyorum. aynı şekilde başkalarında görünce eleştirdiğim, rahatsız olduğum şeyleri kendimde fark edersem yüzleşip törpülemek için çabalıyorum. gerçekten istediğim, olması gerektiğini düşündüğüm şeyler için hedefler koyarken, olmasa da olur şeyler için kendimi yorup yıpratmıyorum. iyi gidiyor şimdilik.

seviyorum. sık sık omuzlarımı öperim. uzanabilsem göbeğimi ve popomu da öperim.

Vallahi ben de epey seviyorum kendimi ya. Olabileceğim en iyi şey oldum, on numara insanım. Ama epey emek verdim, insanlar da bana güvenip emek verdiler bana. Sonuç iyi oldu. Hepimiz memnunuz (*-*)

memnun değilim ve sevmiyorum ama alıştım.

memnun değilim.

nefret ediyorum. keşke sevebilsem. çok acı çekiyor insan böyle. seven insanlara imreniyorum ve hepsini kutluyorum buradan.